In de huidige digitale samenleving is wie je bent, wie je kent en wat je doet voor velen een onlosmakelijk onderdeel van de (werk- en privedag). Stel nu eens dat je in geen enkel social netwerk zou deelnemen, wat mis je dan nu? Expressie en contact, in mijn geval. Zou ik zonder LinkedIn kunnen? Denk het wel. Zonder Twitter? Dat wordt al lastiger.
Er zijn ook mensen die bewust niet in een online community stappen. Zoals mijn oude werkgever Paul Postma. In zijn recente column in het Tijdschrift voor Marketing spreekt hij zich heel duidelijk uit hierover. Een paar statements:
- Of menen sommigen hun status binnen het netwerk te verhogen door mij te mogen toevoegen? Hoe meer mensen op je vriendenlijst, en hoe bekender die zijn, hoe hoger je op de ladder staat. Net als in sommige beschavingen je status aan de grootte van je kudde wordt afgemeten.
- Maar wat te denken van Nederlandse vrienden die mij via e-mail in het Engels een uitnodiging sturen?
- LinkedIn communiceert als mensen die je een hand geven zonder je aan te kijken.
1. Zit zeker een kern van waarheid in. Het gaat m.i. om kwaliteit van contacten, niet om kwantiteit.
2. Hier ga ik niet geheel met hem mee, hoewel ik wel geloof in een Nederlandstalig netwerk. Bizzies heeft het nog niet waargemaakt, maar de kans ligt er nog steeds, dan wel in een zakelijke variant van Hyves.
3. Wederom een kern van waarheid. Maar toch is het blijkbaar genoeg om mensen over de streep te helpen. Dus als het werkt, lekker houden zo.
Ja, een leven zonder LinkedIn is goed mogelijk. Dit komt ook door de nog altijd wat statische toepassing, binnen het netwerk wordt nauwelijks content of waarde geproduceerd. Leven zonder Hyves? Daar gaan al wat mensen zenuwachtig worden, omdat daarbinnen wel waardevolle contacten worden gelegd en content wordt verzameld en geproduceerd.
Technorati tags: online communities, social networking // 
rss feed